Dziecko z autyzmem nie jest z natury agresywne. Te zachowania wynikają z jego poczucia bezradności i nieumiejętności poradzenia sobie z problemem. Dziecko, u którego zdiagnozowano autyzm może przejawiać zachowania agresywne, zarówno w stosunku do siebie, jak i innych osób. Odpowiednia reakcja rodziców i opiekunów, może pomóc dziecku zmniejszyć ryzyko ponownego pojawienia się ataku niepohamowanej złości.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, że nie każde dziecko z autyzmem jest agresywne, a jeśli takie zachowanie się pojawi, to zawsze jest uzasadnione. Bicie, kopanie, plucie to reakcja na pewne bodźce, z którymi dziecko nie potrafi sobie poradzić. Być może coś go boli, stresuje, przeszkadza i w ten sposób sygnalizuje swój dyskomfort.
Gdy dziecku z autyzmem damy zadanie zbyt trudne, a ono nie będzie potrafiło jemu sprostać, może to wywołać u niego niekontrolowaną agresję. Opiekunowie mogą nie zauważyć sygnałów, które wysyłać będzie dziecko: może próbować uciekać, odmawiać. Gdy nie zostanie zrozumiane, spróbuje innych, bardziej drastycznych środków – może bić, pluć.
Autoagresja
W przypadku autyzmu zdarza się również autoagresja, która ma różne przyczyny. Powodem takiego zachowania może być na przykład ból – dziecko autystyczne, nie mogąc sobie z nim poradzić, bije się, szarpie, ciągnie za włosy.
Autoagresja może być również reakcją na brak zrozumienia ze strony innych osób. Trudne zadanie, o którym już wspomniano, może wywołać złość także na samego siebie – dziecko czuje swoistą presję otoczenia, nie potrafi sprostać zadaniu, więc złości się na siebie (może na przykład uderzać głową o ścianę, stół).
Jak sobie poradzić z agresją u dzieci autystycznych?
Każdy opiekun powinien bardzo dokładnie poznać swoje dziecko. Wiedzieć, w jakich sytuacjach może zareagować agresywnie. Być może dziecko wysyła pewne sygnały, które mogą wskazywać, iż za chwilę nastąpi atak złości. Takim zwiastunem może być na przykład nerwowe poruszanie się, nieustanne wypowiadanie pewnego słowa czy też stukanie.
Zadaniem opiekunów jest stwarzanie sytuacji, w których dziecko będzie czuło się bezpiecznie. Gdy zauważymy, że nasz podopieczny nie może sobie poradzić z jakimś zadaniem, lub nie chce go wykonać – należy się wycofać lub dać mu możliwość relaksu, gdyż powodem stresu może być również zbyt duże zmęczenie.
Ważne, aby zapamiętać, iż dzieci z autyzmem reagują agresją na pewne bodźce, które wywołują u nich ból lub dyskomfort. Należy bacznie obserwować zachowanie malucha, aby sprawdzić, co może wywoływać u niego negatywne emocje. To pomoże zneutralizować agresję i autoagresję.
I u nas agresja wróciła. Zaklęta i uspiona po dwoch latach wróciła by umilić nam życie. Marcel w napadzie bije wszystko i wszystkich, na oślep, nie oszczędza nikogo. Czasami mam dość autyzmu. Gdyby tylko można było spakować autyzm w karton i wysłac w kosmos.....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz